ഡേറ്റ് ഒന്നും കൃത്യമായി ഓര്ക്കുന്നില്ലേലും മേയ് മാസം രണ്ടായിരത്തി ഒമ്പതാമാണ്ട് ആണെന്ന് ഓര്ക്കുന്നു.അച്ഛന് റെയ്സ് എന്ട്രന്സ് കോച്ചിംഗ് സെന്ററിലേക്ക് കൊണ്ട് ചേര്ക്കുന്നത് അന്നാണ്. ആവശ്യം എന്റേത് തന്നെ ആയിരുന്നു. സാധാരണ ഒരു മദ്ധ്യവര്ഗ കുടുംബത്തിനു താങ്ങാവുന്ന തുകയിലും അപ്പുറമാണ് പല എന്ട്രന്സ് കോച്ചിംഗ് ഇന്സ്ടിട്ട്യൂട്ടുകളും ഈടാക്കുന്നത് എങ്കിലും കോഴിക്കോട് നഗരത്തില് ഉള്ളതില് മികച്ച കോച്ചിങ്ങും കുറഞ്ഞ ഫീസും ഉള്ളത് കൊണ്ട് റെയ്സ് തന്നെ സെലെക്റ്റ് ചെയ്യാന് രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. കാശിന്റെ കാര്യം ഒന്നും അപ്പോള് എന്റെ മനസ്സിലേ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ അവിടുത്തെ കൌണ്ടര് സെക്ഷനില് അച്ഛന് കാശടയ്ക്കുമ്പോ നെറ്റിയില് ഉതിര്ന്നു വന്ന വിയര്പ്പുകണങ്ങള് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അതിനു ഒരുപാടു വര്ഷത്തെ വിയര്പ്പിന്റെ കഥ പറയാനുണ്ടെന്ന് തോന്നി.
ക്ലാസിലേക്ക് കയറിപ്പോകുന്നതിനു മുന്നേ അച്ഛന് ഒന്നുകൂടി മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.അല്ലെങ്കിലും അതങ്ങനെയാണ്. ആ നോട്ടം കിട്ടിയില്ലെങ്കില് എനിക്കും വിഷമമാണ്.പണ്ട് നാലാം ക്ലാസില് പഠിക്കുമ്പോള് പെരുവയല് സ്കൂളില് വച്ച് എല് എസ് എസ് പരീക്ഷ എഴുതാന് കൊണ്ടുവന്നു വിട്ടപ്പോഴും അച്ഛന് ഇതേ നോട്ടമായിരുന്നു നോക്കിയിരുന്നത്.പിന്നീടിങ്ങോട്ട് എന്ട്രന്സ് പരീക്ഷ വരെ ഉള്ള എല്ലാ യാത്രകളിലും അതിപ്പോ പരീക്ഷ ഇതു സെന്ററില് ആണേലും ശരി,അച്ഛന് കൂടെ ഉണ്ടാവുമായിരുന്നു. ആ ഒരു നോട്ടത്തില് എല്ലാം ഉണ്ടാവും.പ്രാര്ഥനയും അനുഗ്രഹവും സ്നേഹവും വിടപറച്ചിലും എല്ലാം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അത് കാണാന് വേണ്ടി നടക്കും വഴി ഞാന് ഒരു വട്ടം കൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കുമായിരുന്നു. ഇത്തവണയും അതങ്ങനെ തന്നെ തുടര്ന്നു.
അങ്ങനെ ആദ്യ ദിവസം ക്ലാസിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു. മൊബൈല് ഫോണ് ഒക്കെ വിരലുകള്ക്ക് ഇടയിലൂടെ കറക്കിക്കൊണ്ടാണ് നടത്തം.അതിനൊന്നും ഒരു കുറവും വരുത്തീട്ടില്ല. (അന്ന് കയ്യിലുള്ളത് എല് ജി കമ്പനിയുടെ മെസ്സെജിങ്ങും കൊളിങ്ങും മാത്രം ഉള്ള ഏതോ മുന്തിയ ഇനം ഫോണ് ആണെന്നാണ് എന്റെ ഓര്മ) ക്ലാസിന്റെ പടിക്കല് എത്തിയപ്പോ ഫോണ് സൈലന്റ് ആക്കി പോക്കറ്റില് ഇട്ടു. കയറിച്ചെന്നപ്പോള് നസീര് സാര് ആണ് ക്ലാസ് എടുക്കുന്നത്.
നസീര് സാറിന്റെ ഭാവങ്ങളാ |
poratte poratte!! ;)
ReplyDeleteവന്നോണ്ടിരിക്കുവല്ലേ.. :D നീയും വരാന് മറക്കരുത്
Deleteverum chaliyakunnunde ninte blog... ethiriyekkilum mecham peduthanam....
ReplyDeleteകറ നല്ലതല്ലേ? :P
Delete